يادداشت هاي حميد رضا صدر آيا شكست مقابل اتلتيكو مادريد، پايان راه رئال مادريد است؟

 آنها دوباره برابر همسايه قديمي شان شكست خوردند تا فاصله با صدر جدول بيشتر شود. شايد اگر سويا توانسته بود بارسلونا را متوقف كند تلخي اين شكست تا حدي كمتر به نظر مي رسيد، ولي حتي بارساي نزول كرده هم سرانجام 1-2 پيروز شد تا طي 34 بازي آخر نباخته باشد. كاتالان ها اكنون در 19 ديدار ليگ طعم شكست را نچشيده اند و به سوي قهرماني مي روند. در حالي كه رئال متوقف شده برابر مالاگا 1-1 در هفته پيش اجازه از دست دادن سه امتياز برابر آتلتيكو مادريد را نداشت، با اين وصف حتي زين الدين زيدان هم نتوانست آتلتيكو را به زانو درآورد. همه مي دانستند مدافعان آتلتيكو چه جان سخت هستند. همان هايي كه در اين فصل تاكنون فقط 11 گل در ليگ خورده اند. 10 گل كمتر از بارسلونا و 14 گل كمتر از رئال. ولي مردان زيدان نه تنها آن خط دفاع را مغلوب نكردند، بلكه شكست را هم پذيرا شدند.

جايي كه مهاجم فرانسوي 24 ساله آتلتيكو، مربي فرانسوي 43 ساله افسانه اي رئال را ناكام كرد. آنتوان گريزمان بهترين گلزن آتلتيكو در اين فصل كه تاكنون يك سوم گل هاي تيمش را به ثمر رسانده (20 گل در 36 ديدار) او توپ را با پاس فليپه لوييز گرفت و دروازه را گشود. گشود تا زيزو طعم نخستين شكست روي نيمكت رئال را بچشد و ركورد شيرين آتلتيكو در ليگ برابر رئال را حفظ كند. ديدار دو تيم در نيم فصل در ويسنته كالدرون 1-1 تمام شده بود. همان شبي كه بنزما با گل دقيقه 9 مردان رافا بنيتز را جلو انداخت، گريزمان در نيمه اول ضربه پنالتي را از دست داد، ولي ويتو هفت دقيقه به پايان ضربه تساوي بخش را درون دروازه ناواس جاي داد تا رئال پيروز نشود. تا زيدان كه به عنوان بازيكن رئال هرگز برابر آتلتيكو نباخته بود، روي نيمكت زانو بزند. او آن زمان كنار رونالدو و فيگو بازي مي كرد و در رئال كهكشاني را شكل داده مي درخشيد. ولي خوب آتلتيكو در آن دوران اين آتلتيكو نبود. اين آتلتيكو پس از 14 سال ناكامي از 1999 تا 2013 برابر رئال سرانجام در فينال جام حذفي رئال را به زانو درآورد و پس از آن فصل جديدي را در حيات خود رقم زد كه قهرماني در ليگ هم در آن خودنمايي مي كند.

اين آتلتيكو با ديگو سيمونه پيشترها هم راهي برنابئو شده و هم ژوزه مورينيو را شكست داده و هم كارلو آنچلوتي را و اكنون هم زيدان را به زانو درآورده است. يعني مربي آرژانتيني توانسته دو مربي پرتغالي و ايتاليايي كه احتمالا بهترين هاي جهان هستند را شكست داده و حالا نيز زيزو را رام كرده است. اين كه آتلتيكو طي سه فصل در ليگ مغلوب رئال نشده چيزي نيست كه رئالي ها را آزار ندهد. آنها در فصل 14-2013 در برنابئو با يك گل پيروز شدند و در كالدرون به تساوي 2-2 دست يافتند. در فصل 15-2014 در برنابئو 2-1 بردند و در كالدرون 0-4 كه بزرگ ترين پيروزي آنها برابر رئال طي 28 سال به شمار مي رفت. آنها در آن فصل پس از 64 سال در هر دو ديدار ليگ رئال را به زانو درآوردند.

تك گل گريزمان مقدمه اي بود براي رو شدن تنش هاي جاري در برنابئو. روزنامه هاي كاتالان فرداي شكست كنار تصاويري از كريستيانو رونالدو سخنانش را تيتر كردند. اشاره او به تعداد مصدوم ها را، سفر خسته كننده پيش از آغاز فصل را، اشاره او به هم تيمي هايش را. رونالدو گفته بود "... آمار دروغ نمي گويند. اگر ساير بازيكنان در سطح من قرار داشتند شايد در رده اول قرار داشتيم". آمار نشان مي دادند كريستيانو هم در حد خودش بازي نكرده است. با اين وصف در سخنان او حقيقتي هم موج مي زد: بازيكنان رئال 11 كيلومتر كمتر از مردان آتلتيكو دويده بودند. اما بر زبان آوردن حقيقت در اين برهه از فصل چه كمكي به زيدان و رئال مي كند؟

هنوز دوازده بازي تا پايان راه مانده و  رسانه هاي اسپانيايي مي گويند اگر قرار است تيمي با بارسا براي قهرماني رقابت كند آتلتيكو خواهد بود و نه رئال. چنان كه زيدان برابر ميكروفون ها گفت "پيش از اين كه بپرسيد مي گويم تمام شد" و سپس افزوده بود "...شايد سال بعد بايد به تغييراتي روي آوريم كه شايد يكي از تغييرات عوض كردن مربي تيم باشد". در حالي كه سيمئونه در مصاحبه اش خوشبينانه سخن گفت؛ از آتلتيكوي جوان حرف زد، از آينده روشن تر در ويسنته كالدرون.

زيدان مي دانست با سوت پايان همه به جدول خيره شده اند و اعداد را كم مي كنند و زياد. بارسا 66 امتيازي بود و رئال 54 امتيازي. با 12 امتياز اختلاف. آتلتيكو 58 امتيازي بالاتر از رئال قرار دارد و ويارئال با 52 امتياز در يك قدمي رئال. همان ويارئال كه پيش از پايان سال 2015 با يك گل رئال را شكست داده بود. حالا به قول خيلي ها "طعنه آميزترين طعنه اين خواهد بود كه رئال راهي ليگ قهرمانان فصل بعد هم نشود". با اين وصف همه مي دانند رئال بارها در فصل هايي كه در ليگ ناكام مانده در اروپا چه غوغايي كرده است. اين كه در هفت بار آخري كه رئال بر بام اروپا نشسته، در ليگ قهرمان نشده است. چنان كه در سال 2014 و 2002 كه قهرمان اروپا شد در ليگ سوم شد، در سال 2000 به رتبه پنجم قناعت كرد و در 1998 در رده چهارم قرار گرفت. همه مي دانند فتح ليگ قهرمانان براي زيدان چه معبر دشواري خواهد بود، ولي قاعدتا اگر او مي خواهد در صف بازيكنان نامدار ناكام روي نيمكت قرار نگيرد، بايد اين مسير را بپيمايد.